Dirk

imagesDUBGXVHUHet is rustig als ik rond twee uur Dirk van der Broek binnenloop. Niet veel later sluit ik me aan in de rij bij mijn vaste caissière, we maken altijd een praatje.

In de rij bij de andere kassa legt een oudere man zijn boodschappen op de band. Hij is klein en gezet, hij past in het beeld van de jeu de boules spelende Franse mannen op het dorpsplein achter de kerk. Voor hem staat een man, rond de veertig, brede schouders, trainingspak. Hij staat daar zonder wagentje.
`Geef maar door,` schreeuwt hij naar een man, die achter de man is gaan staan met een kar die tot de nok toe gevuld is met boodschappen. Liters cola, zakken chips worden over het hoofd van de oudere man vooraan op de band gezet.
`Maar ik was toch voor?` hoor ik de man zachtjes zeggen.

De medewerker achter de kassa vertrekt geen spier en hij haalt de flessen cola en zakken chips langs de scan. Hij heeft zo’n `hier ga ik me niet mee bemoeien` houding.
`Jullie kunnen die oudere meneer toch wel even voorlaten?` roep ik naar de mannen.
`Nee, dat kunnen we niet.`
`Ik was voor jou,’ zegt de man, nu iets harder.
`Dat was u niet, hij hoort bij mij en ik was voor u, dus rekenen we eerst deze boodschappen af.`

Ik moet denken aan een paar weken geleden. Een man die me met het supermarktwagentje afsneed en richting de kassa snelde die net openging. Hij had een volle kar en ik een paar boodschappen. Hij zette een paar artikelen op de band en ging weer terug de winkel in voor boodschap die hij vergeten was.

De mannen hebben afgerekend en lopen met veel lawaai naar de uitgang, hun gelach blijft hangen in ruimte. De man loopt er stilletjes achteraan, ik leg in het voorbijgaan mijn hand op zijn schouders.
`Gaat het een beetje meneer?`
Hij kijkt op.
`Mijn zoon, mevrouw, hij had dit nooit laten gebeuren, nooit, maar helaas…`
`Helaas?`
`Was hij er niet bij.`
`Ja, dat is jammer, het beste met u, meneer.`

Aan de overkant van het water zie ik de mannen lopen.
Ze duwen de volle supermarktkar voor zich uit. Of het wagentje ooit de weg terug zal vinden naar Dirk, niemand zal het weten.

Eén reactie

  1. Wat een onbeleefdheid van die mannen. En wat goed dat je voor de oudere meneer opkwam. Ook al hielp het niet, het houdt de boel menselijk.

Laat een antwoord achter aan Lilian Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *