Verlengen

`Goedemiddag, ik wil graag mijn pas verlengen met een stadspas en een adreswijziging doorgeven.`
Ik geef de vrouw die achter de balie mijn bibliotheek en stadspas.
`Is even kijken.`
`Hebt u iets bij u waar uw nieuwe adres opstaat?`
`Nee, wel mijn een paspoort.`
`Ik heb ook een bewijs nodig van uw nieuwe adres.`
`Dat heb ik niet bij me.`
`Dan kunt u op computer u adreswijziging doormailen,` ze wijst naar het rijtje pc’s die aan de kant staan.
`Kan ik dit thuis doen?`
`Het moet vandaag anders blokkeren we uw pas.`
`Ook niet vanavond.`
`Het is heel gemakkelijk mevrouw u logt gewoon in en mailen maar.`
`Ja, maar…`
`U hebt toch een mailadres dan heeft u ook een webmail.`
`Natuurlijk, daar kwam ik zo snel niet op.`
`Dus een mail sturen naar de klantenservice, een kind kan de was doen.`
Ze noemt het mailadres en geeft mijn passen terug.

Ik loop naar de computers, ondertussen herhaal ik het mailadres in mijn hoofd.
Als ik achter de computer zit speur ik het scherm af maar vind nergens het icoontje van internet. Via omwegen vind ik de zoekmachine. Het mailadres is ondertussen uit mijn hoofd ontsnapt en er zit niets anders op om het opnieuw te gaan vragen.

Terug bij de balie sluit ik me aan bij de rij wachtende. Omdat ik me een opgejaagd voel vergeet ik mijn vraag in te leiden.
`Wat was het mailadres ook alweer?`
`Goedemiddag mevrouw, wat kan ik voor u doen?`
`Het mailadres om mijn adreswijziging door te geven.`
Te snel noemt ze opnieuw het adres.
`Dat gaat me te snel, zegt u het nog eens.`
Opnieuw spreek ze het adres nu langzaam uit, van haar gezicht is weinig af te lezen.
Als ik terugkom bij de computer is hij bezet en ga ik op zoek naar een ander. Dit keer lukt het me niet om de zoekmachine te vinden, ik ga weer terug naar de vrouw.
`Hallo, ik kom er niet uit.`
De vrouw is in nu gesprek met haar collega en reageert pas als ik mijn stem verhef.
`Het lukt me niet om op de site te komen,` zeg ik.
`U moet gewoon naar het icoontje rechts onder gaan, heel eenvoudig, mevrouw.`
`En als ik nou geen icoontje kan vinden?`
`U moet goed kijken, die is er wel.`

Teruglopend naar de computer ben ik opgelucht als hij nog vrij is. Ik vraag de man naast me of hij me wil helpen, hij wijst een voor mij onbekend icoontje in de rechterhoek aan.
Eindelijk kan ik mijn provider intypen en klik ik mijn webmail aan. Er wordt een gebruikersnaam en wachtwoord gevraagd, die heb ik niet paraat.
Ik hoor mezelf zuchten ik stop ermee en sluit de computer af, dan maar een geblokkeerde pas.

Als ik thuis kom blijkt dat ik geen mails meer kan ontvangen en verzenden. Na twee dagen kan ik pas mijn adreswijziging doorgeven en krijg ik diezelfde dag een mail terug dat de wijziging succesvol is doorgevoerd.
Ik kan gewoon weer boeken lenen.