Auteur: Hannah Roelofson

Moe gelopen kom ik de ruimte binnen van het café-restaurant, dat grenst aan de biologische supermarkt ‘Landmarkt’. Het is niet[…]

Al vijf jaar kijk ik uit op de Schellingwouderbrug en het Buiten-IJ. Het is een brug die Amsterdam Noord met[…]

‘Zodra ik meer weet bel ik je, dat beloof ik,’ hoor ik haar nog zeggen. Het is een medewerkster van[…]

Loutje, mijn kleinzoon komt een nachtje logeren. Ik heb het kampeerbedje omgeruild voor een kinderbedje, gekocht bij de kringloop. ‘De[…]

Bij de kruising aan het begin van de Amsterdamse brug die richting het Zeeburgereiland gaat is het altijd uitkijken als[…]

De vorige keer dat ik een oproep kreeg voor het bevolkingsonderzoek borstkanker ben ik niet gegaan. Het ging me niet[…]

Genietend van de eerste zonnestralen die door mijn huid heendringen en die mij ook van binnen verwarmen, zit ik op[…]

Sinds ik zeventig ben en onder het kopje ‘bejaard’ val stoor ik me er aan. Bejaard klinkt versleten, alsof er[…]

Het loopt tegen één uur. Ik heb boodschappen gedaan en sluit me aan in de rij wachtenden. In de rij[…]

In mijn puberjaren hoefde er maar iemand naar me te kijken of te wijzen en het schaamrood tekende mijn gezicht.[…]