Op een woensdagmiddag loop ik langs Huize Lydia op het Roelof Hartplein. Voor het buurthuis liggen drie stenen met een tekst erop, de letters zijn door elkaar gehusseld, het is een gepuzzel om de woorden te ontrafelen. Er staat: `Welkom`, Ontmoeting`, `Echte aandacht`, `Ik luister`, `Contact’. Op de middelste steen staat het nummer van Sensoor, een telefonische hulpdienst. Verderop staan banken, ik ga zitten, het staal drukt hard in mijn vlees en de leuning nodig niet uit tot achteroverleunen.
Een vrouw achter een rollator komt mijn kant op geschuifeld, ze heeft een bloemetjesjurk aan die als een tent rond haar lichaam valt, haar voeten zijn gestoken in herenpantoffels. Bij elke stap rust ze uit. Ze gaat op de bank naast me zitten en haalt uit haar handtas een spiegel op een steeltje en stift haar lippen rood.
Naast mij gaat een andere vrouw zitten, ze praat hard in haar telefoon.
Tussen ons in zet ze een papieren zak met Turkse broden in dun plastic.
`Wat geweldig voor je. Ik ben blijjjjjj.`
`Nee, mens houdt toch op, dit is echt top, gefeliciteerd.`
`Jij hebt er werk van gemaakt dus terecht dat ze jou hebben aangenomen.`
Het is een halve minuut stil, ondertussen plukt ze aan haar rok.
Ze gaat verder:
`Ja, natuurlijk snap ik dat maar geloof me, ze hadden geen betere kunnen kiezen.`
`Hallo, ik moeten ophangen, ik rij de tunnel in.’
Ze stopt haar mobiel in haar tas en kijkt mijn kant op.
‘Welke tunnel?’ vraag ik.
‘IJ-tunnel,’ zegt ze.
‘Prettige dag nog.’ zegt ze.
Ze staat op, haalt haar hand door haar haren, pakt de papieren tas en loopt naar het zebrapad, het licht staat op rood. Ze draait ze zich om en zegt:
‘Ik had verdomme die functie moeten krijgen.’
Het licht springt op groen, ze steek het zebrapad over en loopt richting ‘Wildschut’.
Hoi lieve zus,
Nou, je eerste mooie stukje tekst op je blog. Gefeliciteerd.
Jeetje wat gebeurd daar allemaal in korte tijd op het Roelof Hartplein.
Daar smaakt naar meer.
Veel succes ermee !!
Liefs van je broertje,
Hans
Lieve Hennie, de stap is gemaakt! en hoe…..ik heb genoten van je verhaal. Kijk nu zeker even met nieuwe aandacht naar het plein als ik er met mijn scooter langs rijd. Ben benieuwd naar je volgende verhalen. Super!
Wat geweldig dat je nu deze blog bent gestart met dit pakkende verhaal. Echt heerlijk om te lezen. Dit smaakt naar meer.
Geweldig Hennie, wat goed!
Wat leuk Hennie om iets van jou te lezen en fijn dat ik mee mag lezen, ik was al erg benieuwd.
Als ik weer in Amsterdam ben ga ik nog beter opletten wat men zoal doet, de stad is al geweldig om te zijn maar met dit beeld van zomaar een straat wordt het nog mooier.
Hoi lieve Hennie.Mijn dag is goed begonnen na het lezen van jouw blog.
Hoi Hennie, wat gebeurt er toch een hoop om ons heen, als je maar de tijd neemt om effe op een steen te gaan zitten op het Roelof Hartplein. En dan weet jij het ook nog zo levendig op papier te krijgen. Marianne
Lieve Hennie.
Net begonnen bij nr 1 van 10 jaar geleden.
Jammer dat het zo gauw afgelopen was. Wat een pakkend verhaal!!!