Een vrouw vult het televisiescherm.
`Ik ben Marij, ben 57 jaar, copywriter.`
Marij heeft blonde krulletjes, dunne wenkbrauwen die snel heen en weer bewegen. Ze staat voor de schuifdeuren van haar woonkamer en kijk recht in de camera.
`Het valt niet mee,` zegt ze.
Even valt er een stilte.
`Het valt niet mee,` de stem van de interviewer klinkt loodzwaar.
De toon was gezet, het was precies de goede.
Ze begint uitgebreid te vertellen over de taxichauffeur en glazenwasser die op haar advertentie hebben gereageerd.
Er verschijnt een man in beeld.
`Ik ben Wil, ben 53 jaar en kom uit Zutphen,` zegt hij.
Wil heeft kleine oogjes in een rood uitgelopen gezicht.
`Ik heb een HBO- lerarenopleiding gedaan dus zoek ik een vrouw op niveau.`
`Op niveau?`
`Van hetzelfde niveau?`
`Dat vindt u belangrijk.`
`Het is prettig als er naar je geluisterd wordt, dat iemand me begrijpt.`
`U wilt begrepen worden?`
De man brandt los.
`Ja, wie wil dat nu niet? Om een voorbeeld te geven, mijn interesses gaan uit naar politiek, ik weet veel over Joop den Uyl en vertel daar graag over.`
`En de liefde?`
`Ach, verliefd zijn dat blijf je altijd wel, dat is het punt niet.`
`Dat mag het punt niet zijn?`
`Nee, dat zeg ik toch, dat is het punt niet.`
Opnieuw verschijnt de vrouw in beeld.
`Ik ben blond, nou daar reageren mannen wel op, ik kreeg me toch een stelletje idioten in mijn inbox, daar zit ik echt niet op te wachten.`
`Vertel.`
`Het zijn van die mannen die niet bij mij passen, ik zoek iemand waarmee ik op zondagochtend samen naar Buitenhof kan kijken en dat we allebei het NRC lezen, naar concerten gaan je snapt het wel.`
`U vraagt aan mij of ik het snap?`
Ze gaat door:
`Ik wil geen man die gaat staan boren als ik op zondagmorgen naar mijn favoriete programma kijk,’ ze kijkt schuin de camera in en begint als een klein meisje te giechelen. `Je gelooft me niet hé? Maar ik heb dit echt meegemaakt.`
`En de liefde?`
`De liefde komt vanzelf wel.`
Het blijft even stil.
`Toch?` klinkt haar stem wat onzeker.
Opnieuw verschijnt de man in beeld. Ik zet met mijn afstandsbediening de televisie uit en ik blijf nog even staren naar het zwarte gat en hoor mezelf zuchten.
Ach ja, de liefde.
Prachtig!
Zoals pa de liefjes ziet .Ziet ma de liefjes niet.(T.Hermans)